مشاوره انجام پروپوزال ارشد انجام پایان نامه دکتری تهران تبریز اصفهان شیراز

مقدمه
نقص در راه رفتن یک علامت بسیار ناتوان کننده برای بیماران مبتلا به بیماری پارکینسون (PD) است. تحریک شنوایی ریتمیک (RAS)، نشان داده است که پارامترهای راه رفتن مکانی-زمانی را در PD بهبود می بخشد، اما تنها مطالعات معدودی در مورد تأثیر آن بر راه رفتن روی سینماتیک متمرکز شده اند و فرکانس تحریک ایده آل هنوز مشخص نشده است.
مواد و روش ها
30 بیمار مبتلا به PD و 18 نفر گروه کنترل وارد مطالعه شدند. پارامترهای مکانی-زمانی، زاویه های مفصل و توزیع مراحل راه رفتن مورد بررسی قرار گرفتند. از شاخص جهانی جدید (GPQI) برای تعیین کمیت تفاوت در توزیع فاز راه رفتن استفاده شد.
نتایج
GPQI با RAS همراه با مزایای موجود در پارامترهای مکانی-زمانی، در فرکانس 110 درصد برای هر دو وضعیت ON و OFF به طور قابل توجهی بهبود یافته است. در شدیدترین بیماران دارای پارکینسون، نتیجه مشابه با 100 درصد RAS نیز مشاهده شد.
نتیجه گیری
تجویز RAS با تناوب 110 درصد فرکانس پیاده روی ترجیحی، می تواند در بهبود الگوی راه رفتن در بیماران مبتلا به PD مفید باشد. بنابراین هنگامی که تحریک شنوایی ریتمیک به بیماران مبتلا به PD ارائه می شود، انتخاب تناوب کافی از تحریک می تواند اثرات آنها را بر الگوی راه رفتن بهینه کند.

 https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S1388245719311599